اگر از یک هوادار رئال دلیل طرفداری‌‌اش را بپرسید، پاسخی آماده دارد: برای دی استفانو و رائول، هوگو سانچز و پوشکاش، زیدان و بوتراگنیو، دو رونالدو. برای 31 قهرمانی لیگ و 9 قهرمانی اروپا. در یک کلمه افتخار. ولی آتلتی‌ها منطق دیگری دارند. فرناندو تورس که فوتبالش را با آتلتیکو شروع کرده، می‌گوید:«هواداران آتلتیکو اسیر احساس‌شان هستند.ولی رئالی‌ها اسیر نتیجه‌اند و اگر تیم نتیجه نگیرد، دیگر تیم‌شان را دنبال نمی‌کنند.»
اما پس از یک دهه ناکامی که حتی با سقوط به دسته دوم همراه بود، آتلتیکو با رسیدن به فینال لیگ اروپا تنها یک قدم با افتخاری تازه فاصله دارد. سومین تیم پرافتخار اسپانیا که 9 بار قهرمانی لالیگا را تجربه کرده، در سال 1996 توانست به قهرمانی دوجانبه لیگ و جام حذفی برسد. ولی نزول غیرمنتظره‌ای داشت و در سال 2000 به دسته دوم رفت. از آن به بعد با ظهور قدرت‌های جدیدی مانند والنسیا و سویا و اوج‌گیری بارسا و رئال، آتلتیکو نتوانسته جزو مدعیان قهرمانی باشد و بهترین عنوانش چهارمی لیگ در سال‌های 2008 و 2009 است. امسال هم آتلتیکو در لالیگا شروع فاجعه باری داشت و مجبور شد کیکه فلورس را جانشین آبل رسینو کند و در حال حاضر هم تنها در رده هشتم است. ولی لیگ اروپا حکایت دیگری داشت و آتلتی که از لیگ قهرمانان به این تورنمنت آمده، توانست با حذف تیم‌های گالاتاسرای، اسپورتینگ لیسبون، والنسیا و لیورپول به فینال برسد.
آتلتیکو هرچند به آرامی به جمع بزرگان فوتبال اسپانیا باز می‌گردد، ولی نوسان زیادش مانع از این شده که به یک مدعی جدی قهرمانی تبدیل شود. تیم دوم مادرید اما در تک بازی، به لطف بازیکنان خوبی که در همه خطوط دارد، می‌تواند هر حریفی را شکست دهد. نمونه آن بازی با بارسا در لالیگا بود که تنها شکست فصل را به شاگردان گواردیولا تحمیل کرد. از سوی دیگر در مسابقاتی که با فرمول حذفی انجام می‌شود، داشتن مهاجمان سریع به آتلتیکو فرصت می‌دهد که با ضد‌حملات مرگبارش کار هر حریفی را تمام کند.
اگر از مدافعان مطمئنی مثل پره‌آی اروگوئه‌ای و هافبک‌های هنرمندی مثل ریس و سیمائو بگذریم، زوج فورلان و آگرو، آرزوی هر تیم بزرگی در دنیاست. بازیکنان آتلتیکو مقابل والنسیا در یک چهارم نهایی و لیورپول در نیمه نهایی در لیگ اروپا نمایشی عالی داشتند، اما این دو مهاجم سریع بودند که راه حذف این دوحریف بزرگ را هموار کردند. در بازی رفت مقابل والنسیا که در ورزشگاه مستایا برگزار شد، با وجود عطش میزبان برای پیروزی، این آتلتیکو بود که 2بار توسط فورلان و آنتونیو لوپز پیش افتاد و در پایان به تساوی 2 بر 2رسید تا با تساوی بدون گل در بازی برگشت، صعود کند. در بازی رفت مقابل لیورپول با وجود محرومیت آگرو، فورلان زننده تنها گل بازی بود. در بازی برگشت، پس از اینکه لیورپول با 2 گل پیش افتاد و امیدوار شد تا فینال را مقابل فولام، دیگر تیم انگلیسی برگزار کند، باز هم این فورلان بود که آتلتیکو را به بازی آخر در هامبورگ رساند.
فورلان پس از این موفقیت بزرگ در آنفیلد با فروتنی گفت:«ما نیاز به گل داشتیم و مهم نبود چه کسی گل را می‌زند. بازی واقعا سختی بود.» آگرو، داماد مارادونا هم که بحث انتقال 40میلیون پوندی‌‌اش به چلسی در رسانه‌های انگلیس و اسپانیا خیلی داغ است، می‌گوید:«وقتی به آتلتیکو آمدم، تنها به بازی در فینال‌ها و بردن جام‌ها فکر می‌کردم. حالا به یک فینال اروپایی رسیده‌ایم و من به هدفم نزدیک‌تر شده‌ام.
من هرگز بازی مقابل لیورپول را فراموش نمی‌کنم. برای هر تیمی سخت است که در یک سال به 2 فینال برسد (آتلتیکو به فینال جام حذفی اسپانیا هم رسیده). در حال حاضر به هیچ انتقالی فکر نمی‌کنم و فقط می‌خواهم با آتلتیکو قهرمان شوم. تا ماه ژوئن نهایت تلاشم را برای باشگاه انجام می‌دهم و پس از آن می‌بینیم که چه تصمیمی به نفع طرفین است.»
